کد مطلب:39014 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:19

گنجینه پرسمان » اهل بيت

آيا درست است كه شيعيان علي7 هيچ يك به جهنم نميروند؟

در روايتي نيامده كه هيچ يك از شيعيان به جهنم نميرود، ولي يك مسئله مسلم است و آن اين كه اگر كسي شيعه (واقعي و نه تنها شيعة ادعايي و اسمي) باشد، و بر فرض سزاوار آتش گردد، به يقين پس از مدتي كه خدا مصلحت بداند، از آتش خارج شده و بهشت در ميآيد. در روايت است كه گروهي از آتش بيرون ميآيند و به بهشت ميروند. اهل بهشت آنها را ميبينندن و به جهنميون خطاب ميكنند; لذا به آنها دستور داده ميشود كه در چشمة مخصوص غسل كنند تا همة آثار جهنم از چهرة آنها پاك شود.(ر.ك: المسلك في اصول الدين، محقق حلي، تحقيق رضا استادي، ص 143، موسسة الطبع والنشر في الاستانه الرضوية المقدسة، ط الاولي، 1414 ق.)

در روايات، فضايل متعددي براي شيعيان علي7 شمرده شده است; براي مثال، در روايتي آمده است: جابر بن عبدالله انصاري ميگويد: روزي در خدمت پيامبر9 بوديم كه با علي بن ابي طالب رو در رو شده، پيامبر9 به او فرمود: اي ابوالحسن! آيا نميخواهي تو را بشارتي دهم؟ حضرت فرمود: بله، اي رسول خدا. پيامبر9 فرمود: اين جبرئيل است كه از سوي خداي جل جلاله به من خبر ميدهد كه به شيعيان و محبان تو نه ويژگي عطا فرموده است: مدارا به هنگام مرگ، انس در وحشت، نور در ظلمت و تاريكي، ايمني در ترس و عدالت در حساب رسي و عبور از صراط و ورود به بهشت پيش از ديگران، نور آنها پيش روي آنها، و كنار آنها، در جريان است.(ر.ك: خصال، شيخ صدوق، ج 2، ص 414، انتشارات در جامعه مدرسين، قم 1403، هـ .ق.)

از فقرة و دخول الجنة قبل ساير الناس شايد بتوان استفاده كرد كه شيعيان حضرت علي7، هيچ گاه وارد آتش دوزخ نميشوند، چه اين كه آنان پيش از همه وارد بهشت ميشوند.

در روايت ديگري از امام صادق7 آمده است: شيعتنا كلهم في الجنة...(مشكلات الانوار، ابوالفضل علي بن حسن طبرسي، ص 91 ـ 92، كتابخانة حيدريه، 1385 هـ، ق.)

البته توجه به اين نكته مهم است كه شيعه در روايات ياد شده و مانند آنها، شيعه ادعايي نيست، بلكه شيعه راستين مراد است. در روايات براي تشخيص شيعه راستين، ملاك هايي مطرح شده است. در روايتي از اميرالمؤمنين7 نقل شده است كه فرمود: شيعيان ما را به دو ويژگي بشناسيد، كه اگر اين دو ويژگي در آنها بود، شيعه من هستند. نماز در وقت آن و هم ياري با برادران مؤمن با مال; اگر اين دو خصلت در آنان نبود، از آن دور شو (اختبروا شيعتي بخصلتين فان كانتا فيهم فهم شيعتي: محافظتهم علي اوقات الصلوة، و مواساتهم مع اخوانهم المؤمنين بالمال و ان لم تكونا فيهم فاعزب ثم اعزب ثم اعزب).(جامع الاخبار، تاج الدين شعيري، ص 35، انتشارات رضي، قم 1363 ش.)

در روايتي از امام حسن عسكري از پيامبر گرامي اسلام9 آمده است كه شيعيان و دوستداران آنها به چند دسته تقسيم شدهاند، گروهي كه گناهان آنها كم است در دنيا و يا هنگام مرگ با سختيهايي روبه رو ميشوند و تصفيه ميگردند; برخي نيز كه گناهانشان سنگينتر است، كارشان به بعد ازمرگ ميانجامد و در مراحل بعدي (برزخ و قيامت) تصفيه ميشوند، برخي نيز كه گناهان سنگيني دارند كارشان به جهنم ميكشد. اينان به طبقه بالاي جهنم وارد شده و پس از تصفيه و پاك شدن بيرون آمده و به بهشت ميروند. به فرموده پيامبر9 اينان شيعه نيستند، بلكه دوستداران و علاقهمندان اند. در ادامه حديث آمده است: شخصي از پيامبر9 سؤال كرد: فلاني به ناموس همسايهاش نگاه ميكند و اگر براي او ممكن شود، از گناه ابايي ندارد. پيامبر9 غضب كرده، فرمودند: او را نزد من بياوريد! شخص عرض كرد: او از شيعيان و معتقدان به شما و علي است و از دشمنان شما بري است! حضرت فرمود: مگر او از شيعيان ما است كه اين دروغ است; شيعة ما كسي است كه ]علاوه بر پيروي در اعتقاداتها در اعمال نيز از ما پيروي كند و آنچه كه از او نقل كردي، جزو اعمال ما نيست.[(تفسير امام حسن عسكري(ع)، ص 306 ـ 307، ط جديد.)

برخي از محققان، نفي اسم شيعه در اين حديث و احاديث مشابه را به برخي از گنهكاران، نفي كمال ميدانند; يعني شيعيان درجاتي دارند كه هركس به سهم خود بهرهمند ميشود; چنان كه در آية 2 سوره انفال ميخوانيم: مؤمنان، همان كساني هستند كه چون خدا ياد شود دلهايشان بترسد، و چون آيات او بر آنان خوانده شود بر ايمانشان بيفزايد و بر پروردگار خود توكّل ميكنند.

نيز در روايت ديگري از امام باقر7 ميخوانيم كه آن حضرت در پاسخ شخصي كه گفته بود: شيعه بين ما زياد است، فرمود: آيا غني و ثروتمند بر فقير عطوفت دارد؟ و آيا نيكوكار از گنهكار درميگذرد و برادري ميكنند؟ آن شخص پاسخ داد: خير! حضرت فرمود: آنها شيعه نيستند، شيعه كسي است كه اين چنين باشد.(اصول كافي، محمد بن يعقوب كليني، ج 2، ص 173، دارالكتب الاسلاميه / نيز بنگريد بحارالانوار، علامه مجلسي، ج 65، ص 164 - 165، مؤسسه الوفأ ـ بيروت.)

آيه به كساني اشاره دارد كه مراحل بالاي ايمان قرار دارند و اين به معناي انكار ايمان از ديگر مؤمنان كه از صفات ياد شده در آيه بيبهرهاند نميباشد.(الشيعه في احاديث الفريقين، ص 543.)